خاطرات تکان دهنده متیو پری در کتاب فرندز

سایت برترین ها

کتاب خاطرات متیو پری (بازیگر نقش چندلر در فرندز) را می‌خوانم. تصویرِ واقعیت ناگفته‌ای که در روزهای پخش سریال در زندگی چندلر جریان داشته، هولناک است. آن هم وقتی که درهای خوشبختی به رویت باز شده و به یکی از مشهورترین بازیگران جهان تبدیل شده‌ای، هفته‌ای یک میلیون دلار درآمد داری، سوار جت شخصی‌‌ات می‌شوی و دوست دخترت جولیا رابرتز است.
برای تبلیغات در برترین ها کلیک کنید.
شگفتِ ماجرا آن جاست که مقدمه کوتاه کتاب را لیسا کودرو نوشته است؛ بازیگر نقش فیبی. که تمامش بسط همین یک جمله است: روحمان هم خبر نداشت چندلر چه روزهایی را می‌گذراند زیرا او سعی داشت رنج خود را مخفی نگه دارد.
اورهان پاموک جایی نوشته کلمه‌ی کلیدی در درک شهر استانبول “حزن” است. یک بار دیگر تصور کنید استانبول را. با شلوغی بندرها و کافه‌های زنده و لیوان‌های آبجو و صدای موسیقی‌ و جوانان خوش‌پوش و خندانش. و آن وقت دوباره به حرف پاموک فکر کنید: حزن.
انگار پشت این شلوغی سرخ‌ناک شهر، غمی عمیق خوابیده که تمام این روشنایی متفرعنانه‌، تلاشی است برای انکارِ آن.
حزن اما مانند سنجاقی به سینه استانبول وصل شده و رهایش نمی‌کند.
یک بار به دوستی که درگیر افسردگی بود طعنه زدم به اندازه کافی برای تغییر شرایطش تلاش نمی‌کند. جمله‌ای گفت که برای همیشه همراهم ماند. « مثل این می‌مونه به کسی که دستش قطع شده بگی سعی کن دوباره دستِ جدید دربیاری.» درست می‌گفت. من همینقدر در درکِ رنج عظیم او ناتوان بودم.
من آدم متخصصی برای درمان افسردگی نیستم؛ اما اینقدر می‌دانم که باید تابوی حرف زدن درباره رنج یکدیگر را بشکنیم. شبکه‌های اجتماعی، عامدانه در حال ایجاد رقابتی پایان‌ناپذیرند که در آن آدمها سعی می‌کنند ظاهری شاد، موفق و بی‌نقص از خود نشان دهند؛ در حالی که در واقعیت، ما آسیب‌پذیر، معمولی، شکننده و سرشار از تجربه‌های ناکامی و شکستیم‌.
سیاهچاله‌ای که در نتیجه‌ی تفاوت میان این هویت واقعی و آن هویتِ برساخته شکل می‌گیرد، همه‌ی شادکامی و شور زندگی را در خود می‌بلعد و ما را در مرکزِ دایره بسته‌ای از رنج بی‌پایان قرار می‌دهد.
شکستن این دایره را باید از جایی آغاز کرد.
نخستین قدم آن شاید همین است: غمگین بودن را به رسمیت بشناسیم.
نقد به قلم کاوه راد وکیل دادگستری

کتاب فرندز -با زیرعنوان دوستان و عاشقان- کتاب خاطرات متیو پری به قلم خود او است. این اثر زندگی او به‌عنوان بازیگر، مبارزه‌اش با اعتیاد و تجربیاتش در صحنه‌ی فیلمبرداری سریال پرطرفدار فرندز را بررسی می‌کند.
کتاب فرندز داستان جذاب بازیگر تحسین‌شده، متیو پری را روایت می‌کند و خواننده را به سفر او از جاه‌طلبی دوران کودکی به شهرت تا اعتیاد و بهبودی پس از اتفاقات ناگوار می‌برد. پیش از روایت مراجعه‌های مکررش به بیمارستان و دوره‌های بازپروری، داستان متیوی پنج‌ساله‌ای را می‌خوانیم که مدام ا مونترال به لس‌آنجلس سفر می‌کرد و میان والدین جدا‌شده‌اش در رفت‌وآمد بود. پس از آن، داستان متیوی چهارده‌ساله که یک ستاره‌ی تنیس با رتبه‌ی ملی در کانادا بود را می‌خوانیم و پس از آن، داستان متیوی بیست‌وچهارساله، که کم‌کم خود را در عرصه‌ی بازیگری تثبیت می‌کرد.
متیو پری در کتاب فرندز در داستانی خارق‌العاده که فقط خودش می‌توانست تعریف کند -و به شیوه‌ای از صمیم قلب جذاب، گرم و آشنا- خانواده‌ی متلاشی‌شده‌ای که او را بزرگ کردند (و همچنین او را به حال خودش رها کردند) کاملا مجسم می‌کند. او همچنین جزئیات آرامشی را که در ترک اعتیاد پیدا کرده و احساسش نسبت به فراگیر شدن سریال فرندز را نیز شرح می‌دهد و داستان‌هایی را در مورد بازیگران و سایر ستاره‌هایی که در طول مسیر با آن‌ها ملاقات کرده، به اشتراک می‌گذارد. پری به شکلی رک، خودآگاهانه و با شوخ‌طبعی ویژه، به‌وضوح نبرد مادام‌العمر خود با اعتیاد را به تصویر می‌کشد. کتاب فرندز، دوستان و عاشقان خاطرات فراموش‌نشدنی متیو پری است که هم صمیمی و هم خواندنی است و هم به سوی هر کسی که با اعتیاد دست‌وپنجه نرم می‌کند، دست کمک دراز می‌کند؛ این کتاب دقیقا همان چیزی است که طرفداران فرندز مدت‌ها منتظر آن بوده‌اند.
این یعنی همان موقع که آدمها خیابانها را خلوت می‌کردند تا به دنیای شوخی‌های سرخوشانه‌ی این شش رفیق سُر بخورند، چندلر چنان در چاه عمیق افسردگی، الکل و مواد مخدر دست و پا می‌زده که بارها تا آستانه‌ی مرگ پیش رفته است. آستانه؟ او حتی چند بار رسماٌ مرده است.