خالکوبی و رابطه آن با نوعی سرطان

جوهرهای مورد استفاده برای خالکوبی عموما بی ضرر نیستند. غالبا کوکتل‌هایی از رنگدانه‌های آلی و غیر ارگانیک هستند که می‌توانند حاوی آمین‌های معطر اولیه (PAA) باشند. جوهرهای سیاه نیز ممکن است حاوی هیدروکربن‌های آروماتیک چند حلقه‌ای (PAH) باشند. همچنین فلزاتی مانند آرسنیک، کبالت، سرب و نیکل صرف نظر از رنگ آنها در این جوهرها وجود دارد. برخی از مواد شیمیایی موجود در جوهرهای خالکوبی توسط آژانس بین المللی تحقیقات سرطان به عنوان سرطان زا طبقه‌بندی می‌شوند.

در حین خالکوبی، جوهر از طریق سوراخ‌های موجود در پوست به داخل لایه میانی پوست تزریق می‌شود، اما مقداری از این جوهر با حرکت به سمت غدد لنفاوی موضعی باعث ایجاد یک پاسخ ایمنی سیستمیک در بدن می شود. تخمین زده می‌شود که پس از ۶ هفته، ۳۲ درصد از رنگدانه‌های تزریق شده به سمت غدد لنفاوی نفوذ پیدا کرده‌اند. مشاهده گره‌های لنفاوی مربوط به افرادی که چندین دهه خالکوبی شده اند، نشان داده است که این گره‌ها متورم شده و رنگدانه‌های رنگی یا سیاهی به همراه رسوب ذرات فلزی در آن‌ها به جای مانده است.

رابطه بین خالکوبی و ابتلا به لنفوم
در مطالعه جدیدی که یک تیم سوئدی در مورد رابطه احتمالی بین افزایش موارد لنفوم با خالکوبی انجام دادند، به نتایج جالبی دست یافتند. لنفومعموما برای اشاره به توده‌ای از سول‌های سرطانی به‌کار می‌رود که سیستم لنفاوی را تحت تاثیر قرار می دهد.

این مطالعه بر روی دوازده هزار نفر از افراد ۲۰ تا ۶۰ ساله‌ای انجام شد که بین سال‌های ۲۰۰۷ تا ۲۰۱۷ در سوئد مبتلا به لنفوم بدخیم بودند.

داده ها نشان دادکه افراد خالکوبی شده ۲۱ درصد بیشتر از افراد بدون خالکوبی در خطر ابتلا به لنفوم قرار داشتند و این ارتباط در مورد نوعی از لنفوم تحت عنوان «سلول بی منتشر» و لنفوم «فولیکولار» قوی‌تر بود. این خطر زمانی افزایش می‌یابد که سن تاتو یا همان خالکوبی در زمان تشخیص لنفوم کمتر از ۲ سال (۸۱٪) و یا بیش از ۱۱ سال (۱۹٪) بود.

داده‌ها همچنین هیچ ارتباطی با میزان سطح بدن پوشیده شده توسط خالکوبی یا نوع رنگ آن نشان نداد.

منبع وب‌سایت یورونیوز