چرا انگلیسی زبان رسمی آمریکا نیست؟
نزدیک به ۱۸۰ کشور جهان دارای یک زبان رسمی هستند، اما ایالات متحده تا حدودی استثنا است.
تنوع زبان‌ها در ایالات متحده ریشه در مهاجران اولیه اروپایی داشته باشد؛ البته هنگامی که بریتانیایی‌ها در قرن شانزدهم وارد خاک آمریکا شدند، با انواع زبان‌های بومی مواجه شدند. در قرن‌های بعد، مهاجران از سراسر جهان همچنان وارد می‌شدند و زبان‌های مادریشان را با خود می‌آوردند.
علیرغم باورهای عمومی رایج، انگلیسی زبان رسمی ایالات متحده نیست. ایالات متحده آمریکا در واقع یکی از کشورهای استثنایی روی کره زمین است که هیچ زبانی را به طور رسمی به رسمیت نمی‌شناسد.
برای درک دلیل این موضوع، باید به دوران تاسیس ایالات متحده و آرمان‌های جاه‌طلبانه بنیانگذاران آن سفر کنیم.
کشورها از این جهت یک یا چند زبان رسمی برمی‌گزینند تا بدین وسیله بتوانند ارتباطات همگانی برای ترسیم و تعریف مواردی همچون قوانین و مقررات و بسیاری دیگر از موارد عمومی را آسان‌تر کنند. علاوه بر این‌ها، زبان رسمی می‌تواند در راستای تقویت وحدت ملی و حفظ هویت فرهنگی مورد استفاده قرار گیرد.
با این حال، زمانی که ایالات متحده در قرن هجدهم میلادی شکل می‌گرفت، بنیانگذاران آن به جای اینکه به فکر تعیین زبان رسمی باشند سعی کردند ایده‌های دیگری همچون آرمان آزادی و برابری فردی را سرلوحه ذهن خود قرار دهند.
در آن دوران، با وجود اینکه انگلیسی غالب‌ترین زبان در مستعمره نشین‌های دهه اول ۱۷۰۰ میلادی به شمار می‌آمد ولی هنوز بخش قابل توجهی از ساکنان جدید آن مناطق، به زبان‌های مادری موطن اصلی خود از جمله آلمانی، هلندی، فلاندری (زبان شمال بلژیک)، فرانسوی، دانمارکی، نروژی، سوئدی، لهستانی، گالیک (زبان بومی اسکاتلند)، پرتغالی، ایتالیایی و موارد دیگر صحبت می‌کردند.
در نتیجه به عنوان کشوری چندفرهنگی متشکل از مهاجرانی که به زبان های مختلف صحبت می کردند، ترجیح یک زبان بر زبان دیگر غیرمنصفانه تلقی شد.
در سال ۱۷۸۰ میلادی، جان آدامز، به عنوان یکی از بنیانگذاران ایالات متحده پیشنهاد کرد که انگلیسی باید به عنوان زبان رسمی مجلس موسوم به «کنگره قاره‌ای» در این کشور تازه تاسیس تبدیل شود، اما این موضوع بلافاصله انگ «غیر دموکراتیک و تهدید برای آزادی فردی» به خود گرفت.
برای تبلیغات در برترین ها کلیک کنید.
