شکست تلخ سیدنی سوئینی - عاقبت ترجیح نگاه مردانه

سایت برترین ها

پروژه جدید سیدنی سوئینی در گیشه آمریکا با شکستی فاجعه‌بار روبرو شد؛ شکستی که عمدتاً ناشی از نقش‌آفرینی «غیرجذاب» او برای مخاطبان مرد و «بایکوت» زنان منتقد به دلیل گرایش به «نگاه مردانه» در حرفه‌اش دانسته می‌شود.

به گزارش مجله هور، فیلم «کریستی»، که یک درام بیوگرافی جدی است و سیدنی سوئینی در آن با نقشی کاملاً متفاوت و به دور از جلوه‌های اغواگرانه ظاهر شده، در گیشه عملکردی ناامیدکننده داشت. این فیلم که در تاریخ ۷ نوامبر ۲۰۲۵ در بیش از ۲ هزار سالن سینما اکران گسترده شد، تنها حدود ۱.۳ میلیون دلار فروش کرد و در رده بدترین افتتاحیه‌های تاریخ هالیوود برای اکران‌های گسترده قرار گرفت. بودجه تولید این اثر حدود ۱۵ میلیون دلار تخمین زده می‌شود، که با احتساب هزینه‌های بازاریابی، ضرر مالی هنگفتی را به دنبال داشت. سوئینی، که تهیه‌کننده نیز بوده، در واکنش به این فروش ضعیف در اینستاگرام نوشت: «ما همیشه هنر را برای اعداد نمی‌سازیم، بلکه برای تأثیر می‌سازیم. اگر «کریستی» فقط به یک زن جرأت بدهد که قدم اول را برای امنیت خود بردارد، موفق بوده‌ایم.»

بخش اعظم موفقیت‌های پیشین سوئینی، از جمله فیلم‌های پرفروشی چون «هرکسی جز تو» و سریال «سرخوشی»، متکی بر جذب مخاطبان مرد از طریق ایفای نقش‌های پر زرق و برق و جذاب بود. اما در فیلم «کریستی»، سوئینی نقش یک بوکسور جدی، عضلانی و آزاردیده از خشونت خانگی را بدون مؤلفه‌های «لوند» و جذابیت معمول بازی می‌کند. این تغییر نقش باعث شد تا مردانی که طرفدار ظاهر و کاراکترهای قبلی او بودند، علاقه‌ای به تماشای او در نقشی جدی نشان ندهند. نشریه فوربس نیز تأکید کرد که فیلم «اصلاً بر ظاهر سوئینی تکیه نمی‌کند» و این عامل به عنوان یکی از دلایل اصلی دفع مخاطبان مرد که انتظار نقش‌های قبلی او را داشتند، در شکست فیلم نقش داشت.

در سوی دیگر، حواشی و انتقادات مبنی بر گرایش سیدنی سوئینی به «Male Gaze» و عدم حمایت کافی از جنبش‌های زنانه/فمینیستی، باعث بایکوت شدن او توسط مخاطبان زن شد. منتقدان زن در شبکه‌های اجتماعی استدلال کردند که سوئینی با وجود بازی در یک درام قوی با محتوای زنانه (مقابله با خشونت خانگی)، به دلیل ترجیح دادن «نگاه مردانه» در مسیر شغلی خود، از حمایت زنانی که به دنبال الگوهای صریحاً فمینیستی هستند، محروم شده است؛ این در حالی است که ستاره‌هایی مانند تیلور سوئیفت، سلینا گومز و آریانا گرانده با تأکید مداوم بر «همبستگی زنان» و ترجیح صریح دیدگاه‌های زنانه در آثارشان، توانسته‌اند یک پایگاه عظیم و وفادار از مخاطبان زن ایجاد کنند.